Koszary - koszmary

W tym roku minie 15 lat od likwidacji żarskiego garnizonu. Sprzedane za bezcen dziwnej spółce koszarowce i inne obiekty w większości niszczeją.

A zastanowiliście Drodzy Czytelnicy skąd robiłem zdjęcie? Z wysoka, choć nie ma tu żadnego budynku a ja nie byłem na wysięgniku. Oto wyjaśnienie zagadki:

Potężne drzewo było naruszone przez chorobę, ale jak widać na zdjęciu główne konary były zdrowe. No ale w naszym mieście od dawna prościej wyciąć drzewo, niż je leczyć...

Na wschodnim krańcu koszar niespodzianka - nagrobki.

Otto Hramich (1882 -  1926)

Nagrobek Juli Ebert z domu Meyer (1841 - 1933)

Czas odsłonił także pierwotny wygląd ogrodzenia koszar. Stylowe! Ciemny łupek a do tego drewniane przęsła.

O proszę, jaka dbałość o lokalną tradycję - herb Dolnych Łużyc:-)

Szyby powybijane...

 Poprzewracane przez wichury drzewa

Solidne budynki z ciekawymi architektonicznymi smaczkami, wielka szkoda, że niszczeją.

Pozostałości pomników - tablic z czasów, gdy koszary służyły LWP.

Nawet tabliczek i zakazie wstępu niewiele się uchowało, zresztą i tak w większości metalowe ogrodzenie zostało rozkradzione...

Mały amfiteatr opanowały już samosiejki.

 Tak jak klomby...

i miejsca, gdzie żołnierze służby zasadniczej w wolnej chwili szli na papierosa.