Bobrze królestwo.

Poprzedni post o stawach między Żurawią a Bocianią zakończyłem "c. d. n.", a zatem oto i on:-) Doceńcie, że te zdjęcia przypłaciłem ukąszeniem osy w dłoń, poparzoną pokrzywą twarzą (tak, tak, tak wysoko wyrosła, a maczety nie miałem) no i brudnymi butami.

To prawdziwe królestwo bobrów, które uprawiają tu swoją sztukę inżynieryjną do woli.

Bobry tną na kawałki powalone drzewa. Sprytne te bestie!

Możliwe, że to one zbudowały sobie mosty z powalonych pni, które także mi pomogły przedostać się na drugi brzeg.

A o to resztki dawnego mostku.

No i kupa gruzu... czyżby nasze brudasy go tu nawiozły? Nie to cegły zarówno ze zwalonego mostu, jak i mechanicznej przędzalni przy Becker Muehle. 

Całkiem nieźle zachowany przyczółek mostu przy dawnej przędzalni.

Ale i tu bobry dały o sobie znać, piętrząc wody Złotej Strugi.

Niezły staw sobie bobry urządziły.

Tym razem wystraszyłem kaczki.

Całkiem ich tu sporo.

Powyżej to te równo rosnące drzewa z poprzedniego postu, tym razem w widoku od południowego wschodu.

Tabliczka na drzewie całkiem nieczytelna. Czyżby jeszcze z czasów funkcjonowania żarskiego garnizonu?

Nasyp - grobla prowadząca do zawolnego mostu.

Nawet grzybów nie ma tu kto zbierać, więc zajęły się nimi ślimaki.

Pozostałość po jazie z lat 20. lub 30. XX w.

Schodki prowadzące w dół rzeczki z nasypu mostku nad Złotą Strugą.